India

Vrijdag 3 november
Vroeg uit de veren, lekker ontbijten, koffie, Wally zijn sigaartje maar er blijkt iemand niet aanwezig te zijn…. De aparte dame die ik al eerder benoemde is nog op haar kamer. Met 4 man staan ze voor haar kamer en Sonnie de reisleider vraagt aan Mieke of zij haar wilt gaan wekken en haalt de loper. Bij binnenkomst slaapt ze nog heeel vast, Mieke moet haar echt wakker rammelen, de kamer is een zooi. Alles uitgepakt en op de bedden, paniek, paniek, hele verhalen over waarom ze niet wakker is gemaakt. Ze is stokdoof, heeft 2 hoorapparaten en die zijn uit….. Gek dan , dat je en de telefoon die 10 x gaat en het kloppen niet hoort. Later horen we dat Sonny die nacht om 2.00 uur wakker is gemaakt omdat ze weer in de lobby is gaan liggen en paniek heeft gemaakt. Buiten staan nog 4 jongens die betaald moeten worden, mogelijk voor de TUC TUC we zullen het hopen. Sonny betaald want ze heeft geen geld meer, hopelijk is er nog geld op de rekening anders is er een groot probleem. Er wordt heel veel door haar gekocht, ze loopt er, we zullen het maar netjes uitdrukken, niet zo bij als ons. Als ze haar zwarte kanten, favoriete korte broek aan heeft steken de “poezenoortjes “van haar slipje eruit….. Als dat slipje gewassen is hangt het in de bus voor haar raam te drogen…… Jullie begrijpen dat het allemaal wel tot gespreksstof leidt. We vertrekken dus iets te laat en vervolgen onze weg naar Allahabad waar we 1 nacht blijven, een busreis te gaan, aankomst tijd circa 18.00 uur. De reis is lang, we hebben “plas pauze’s “ tussendoor en een lunch pauze. Toch is het alles behalve saai, we dachten dat we de armste dorpen al hadden gezien, maar het kan dus echt nog erger, dat zien we vandaag. Toch zien de mensen, in de kleine dorpjes er gelukkig uit, dit kan je in de grote steden niet zeggen, daar is het van de gezichten af te lezen. In het begin komen we langs het tijger reservaat, toch nog hopen dat we een tijger zien, maar helaas. Als we onze weg vervolgen komen er kilometers lange rijstvelden. Weer verder zien we zandwinning, niet te geloven hoe primitief allemaal, ook weer steen ovens, die we in het begin veel zagen. Het landschap veranderd, we moeten zelfs een berg op, met haarpeldbochten die onze bus niet in een keer haalt. OEI OEI en Mieke zit ook nog aan de verkeerde kant. Veel dorpjes passeren, ook wordt er dwars door een dorpje een autoweg gemaakt, een baan is klaar, het beton mag niet te snel drogen en daarom leggen vrouwen er aan elkaar genaaide jute zakken op die nat worden gehouden. Je houdt het niet voor mogelijk! Dan wordt er bij een lokaal iemand gestopt voor een theetje, wij laten het achterwege….. De rest vind hem lekker en is niet ziek geworden. Inderdaad 18.00 uur in de overvolle stad Allabad, met super moderne winkels en dan het oude en vooral veel toeterend verkeer. In deze stad vloeien 3 rivieren samen waaronder de Ganges en Yamuna. Morgen in Varanasie zullen we dit beter kunnen zien het is nl al donker. We gaan naar onze kamers die gewoon netjes zijn, en spreken af om 19.30 uur in het Hotel te eten.